معرفی وبلاگ
باسلام
هدف از ایجاد این وبلاگ :ترویج فرهنگ سخنان رهبری در مورد تولید ملی وحمایت از کارر وسرمایه ایرانی می باشد.
لطفا با نظرات خود مرا در هرچه بهتر شدن این وبلاگ یاری نمایید.
شعار سال 91:
«توليد ملى، حمايت از كار و سرمايهى ايرانى»
اگر توليد داخلى را رونق ببخشيم، مسئلهى تورم و مسئلهى اشتغال حل خواهد شد؛ اقتصاد داخلى به معناى حقيقى كلمه استحكام پيدا خواهد كرد. دشمن با مشاهدهى اين وضعيت، مأيوس و نااميد خواهد شد... توطئهى دشمن، كيد دشمن هم تمام خواهد شد.
ولطفا توجه داشته باشید برای نمایش بهتر این وبلاگ فقط از اینترنت اکسپلورراستفاده نمایید.
حسین رضایی
دسته
حمايت از توليدات با كيفيت
آرشیو
آمار وبلاگ
Rss
طراح قالب
hossein201273:حسین رضایی
خميره وجودي انسان از دو بعد مادي و معنوي «جسم و جان» معجون و تركيب يافته است، و هر يك از اين دو بعد، براي رشد و بالندگي، به تقويت، انرژي و تغذيه سالم نيازمند مي باشد، خداي متعال كه جهان هستي را خلق كرده و انسان را به عنوان گل سرسبد مخلوقات خود، معرفي و طبيعت را مسخّر او ساخته است، ابزار، وسايل و امكانات مورد نياز در هر دو بُعد مادي و معنوي را در اختيار انسان قرار داده، راه سعادت و شقاوت، و صعود و سقوط را به او نشان داده است، ولي پيمودن راه، نوع زندگي و استفاده و بهره برداري از مواهب و نعمت هاي طبيعت را به خود او واگذار كرده و اين انسان است كه بايد در سايه تدبير و تعقل و با سعي، تلاش و فعاليت هاي شبانه روزي، زمينه رشد، تعالي و تكامل در هر يك از دو بعد مادي و معنوي را براي خود و همنوعان خويش فراهم سازد.
طبيعت بستر زندگي
در قرآن كريم، آيات فراواني آمده است كه زمين و طبيعت را به عنوان بستر آماده و مناسب براي امرار معاش، و ميدان سعي و تلاش، معرفي مي كند و در جاهاي مختلف و متعدد به انسان، منت گذاشته و از مواهب و نعمت هاي مادي و طبيعي و تسخير آن، براي استفاده و بهره برداري او سخن مي گويد، براي نمونه، آيات ذيل را مرور كنيم:
«خداوند آسمان ها و زمين را آفريد و از آسمان آب فرو فرستاد و به واسطه آن، انواع ميوه ها را براي روزي شما روياند. كشتي ها را رام ساخت تا به فرمان او، در دريا، حركت كنند، رودها، خورشيد و ماه، و شب و روز را براي شما رام كرده است و هر چيزي كه از او خواسته ايد به شما بخشيده است و اگر بخواهيد نعمت هاي الهي را بشماريد، قدرت و توانايي شمارش آن را نداريد.»(1)
در آيه اي ديگر مي خوانيم: «و خداوند، چهارپايان را آفريد كه براي شما در «پوست» آنها، گرما و منافع ديگري نهفته است و نيز از آنها مي خوريد و هنگامي كه آنها را «شام گاهان» از چراگاه باز مي گردانيد يا «بامدادان» به چراگاه مي بريد، شما را در آن تجمل «و زيبايي» هست و بارهاي شما را تا شهرهاي دور دست مي برند، بدون شك، پروردگارتان، رئوف و مهربان است و نيز اسب ها و استران و درازگوشان را آفريد، تا بر آنها سوار شويد و مايه تجمل نيز مي باشد، و نيز نعمت هاي ديگري مي آفريند كه شما نمي دانيد.»(2)
در سومين آيه مي خوانيم: «در چهارپايان براي شما عبرتي است كه از شكم آنها، از ميان سرگين و خون، شير پاك به شما مي نوشانيم... و از ميوه هاي درختان خرما و انگور، هم «شراب» مستي آور و هم خوراكي نيكو به دست مي آوريد، بي گمان در اين امر براي خردورزان، مايه عبرت است و نيز پروردگارت به زنبور عسل، الهام كرد كه از كوه ها و درختان، براي خود، خانه بساز، و از همه ميوه ها تناول كن و از خداي خود پيروي بنما، آنگاه از شكم آنها شهدي رنگارنگ مي تراود كه در آن، شفاي مردمان مي باشد.»(3)
آنچه از آيات ياد شده و نظاير آن استفاده مي شود اين است كه هر چيزي كه براي امرار معاش و زندگي سالم و به دور از افراط و تفريط، لازم باشد، خداي متعال از همان آغاز خلقت در اختيار انسان قرار داده است. و صد البته كه رام ساختن طبيعت و تسخير آن، اين معني را نمي رساند كه انسان دست روي دست بگذارد و سستي و تنبلي را اختيار كرده و سعي و تلاش نكند و خود را سر بار جامعه و مردم قرار دهد.
برخي، كار و فعاليت براي امرار معاش را با دنياگرايي و دنياپرستي خلط كرده و آن را مغاير با آموزه هاي ديني تلقي نموده و در مذمت و محكوميت آن، مطالبي گفته اند. عده اي ديگر، مي گويند: از آن جايي كه رزق و روزي انسان از جانب خالق هستي معين و مقدر شده است، سعي و تلاش انسان، تأثيري در زيادي و نقصان آن ندارد لذا دست از سعي و تلاش برداشته، عزلت و گوشه نشيني را اختيار كرده اند. برخي ديگر كارهاي فيزيكي نظير كشاورزي، دامداري و بنّايي را عيب دانسته و آن را مخالف مقام و منزلت خيالي خود، مي دانند!
ترويج اين گونه افكار و انديشه ها، كه هيچ گونه پشتوانه ديني و مكتبي ندارد، باعث مي شود بهانه به دست دشمنان دين و مذهب بيفتد و آنان نيز با توجه به جهل و ناداني عامه مردم، دين و مذهب را به عنوان عامل تخدير و ركود در عرصه هاي مهم اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي، معرفي كرده و در سطح جهان تبليغات وسيع و گسترده اي را عليه دين و مذهب، سازماندهي كنند و به خورد جامعه و مردم دهند.
طبيعت بستر زندگي
در قرآن كريم، آيات فراواني آمده است كه زمين و طبيعت را به عنوان بستر آماده و مناسب براي امرار معاش، و ميدان سعي و تلاش، معرفي مي كند و در جاهاي مختلف و متعدد به انسان، منت گذاشته و از مواهب و نعمت هاي مادي و طبيعي و تسخير آن، براي استفاده و بهره برداري او سخن مي گويد، براي نمونه، آيات ذيل را مرور كنيم:
«خداوند آسمان ها و زمين را آفريد و از آسمان آب فرو فرستاد و به واسطه آن، انواع ميوه ها را براي روزي شما روياند. كشتي ها را رام ساخت تا به فرمان او، در دريا، حركت كنند، رودها، خورشيد و ماه، و شب و روز را براي شما رام كرده است و هر چيزي كه از او خواسته ايد به شما بخشيده است و اگر بخواهيد نعمت هاي الهي را بشماريد، قدرت و توانايي شمارش آن را نداريد.»(1)
در آيه اي ديگر مي خوانيم: «و خداوند، چهارپايان را آفريد كه براي شما در «پوست» آنها، گرما و منافع ديگري نهفته است و نيز از آنها مي خوريد و هنگامي كه آنها را «شام گاهان» از چراگاه باز مي گردانيد يا «بامدادان» به چراگاه مي بريد، شما را در آن تجمل «و زيبايي» هست و بارهاي شما را تا شهرهاي دور دست مي برند، بدون شك، پروردگارتان، رئوف و مهربان است و نيز اسب ها و استران و درازگوشان را آفريد، تا بر آنها سوار شويد و مايه تجمل نيز مي باشد، و نيز نعمت هاي ديگري مي آفريند كه شما نمي دانيد.»(2)
در سومين آيه مي خوانيم: «در چهارپايان براي شما عبرتي است كه از شكم آنها، از ميان سرگين و خون، شير پاك به شما مي نوشانيم... و از ميوه هاي درختان خرما و انگور، هم «شراب» مستي آور و هم خوراكي نيكو به دست مي آوريد، بي گمان در اين امر براي خردورزان، مايه عبرت است و نيز پروردگارت به زنبور عسل، الهام كرد كه از كوه ها و درختان، براي خود، خانه بساز، و از همه ميوه ها تناول كن و از خداي خود پيروي بنما، آنگاه از شكم آنها شهدي رنگارنگ مي تراود كه در آن، شفاي مردمان مي باشد.»(3)
آنچه از آيات ياد شده و نظاير آن استفاده مي شود اين است كه هر چيزي كه براي امرار معاش و زندگي سالم و به دور از افراط و تفريط، لازم باشد، خداي متعال از همان آغاز خلقت در اختيار انسان قرار داده است. و صد البته كه رام ساختن طبيعت و تسخير آن، اين معني را نمي رساند كه انسان دست روي دست بگذارد و سستي و تنبلي را اختيار كرده و سعي و تلاش نكند و خود را سر بار جامعه و مردم قرار دهد.
برخي، كار و فعاليت براي امرار معاش را با دنياگرايي و دنياپرستي خلط كرده و آن را مغاير با آموزه هاي ديني تلقي نموده و در مذمت و محكوميت آن، مطالبي گفته اند. عده اي ديگر، مي گويند: از آن جايي كه رزق و روزي انسان از جانب خالق هستي معين و مقدر شده است، سعي و تلاش انسان، تأثيري در زيادي و نقصان آن ندارد لذا دست از سعي و تلاش برداشته، عزلت و گوشه نشيني را اختيار كرده اند. برخي ديگر كارهاي فيزيكي نظير كشاورزي، دامداري و بنّايي را عيب دانسته و آن را مخالف مقام و منزلت خيالي خود، مي دانند!
ترويج اين گونه افكار و انديشه ها، كه هيچ گونه پشتوانه ديني و مكتبي ندارد، باعث مي شود بهانه به دست دشمنان دين و مذهب بيفتد و آنان نيز با توجه به جهل و ناداني عامه مردم، دين و مذهب را به عنوان عامل تخدير و ركود در عرصه هاي مهم اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي، معرفي كرده و در سطح جهان تبليغات وسيع و گسترده اي را عليه دين و مذهب، سازماندهي كنند و به خورد جامعه و مردم دهند.
موضوع:جايگاه كار و تلاش در آموزه هاي ديني
منبع:پايگاه حوزه
X